யார் நன்மைக்காக இந்த மதமாற்றம்?

"டேய் விச... உங்க அம்மா நம்மளையெல்லாம் விட்டுட்டு போய்ட்டாடா...."

தெருவில் விளையாடிக்கொண்டிருந்த நான் என் பாட்டியின் (அம்மாவோட அம்மா) அலறல் சத்தம் கேட்டு ஒருவித பயத்துடன் வீட்டுக்குள் சென்றேன். உள்ளே படுத்திருந்த என் அம்மாவை சுற்றி ஒன்றிரண்டு பேர் அழுது கொண்டிருந்தனர். எனக்கு அப்போது ஏழு வயது. விளையாட்டைத் தவிர வேறெதுவும் அறியாதவன். நடப்பது ஒன்றும் புரியாமல் வெளியே வந்து கோட்டைச்சுவர் மீது ஏறி அமர்ந்து கொண்டேன். வீட்டுக்குள் ஜனங்கள் வருவதும் போவதுமாக இருந்தார்கள். நேரம் செல்லச் செல்ல அழுகைச் சத்தம் அதிகமாகிக்கொண்டே போனது. காரணமே தெரியாமல் நானும் அழுது கொண்டிருந்தேன்.

அம்மா எங்கே சென்றாலும் அவங்க சேலையைப் பிடித்துக்கொண்டே நானும் செல்வேன். இருந்தாலும்  என் அம்மாவின் பிரிவு எவ்வளவு பெரிய இழப்பு என்று எனக்கு அந்த வயதில் தெரிந்திருக்கவில்லை. ஆனால் என் பாட்டிக்கோ அது ஒரு தாங்க முடியாத சோகம். என்னை பார்க்கும்போதெல்லாம் என் பாட்டி அழுதுவிடுவார்கள். நான் பெரியவனான பிறகும் இது தொடர்ந்தது. பத்தாவது படிக்கும் வரை நான் என் பாட்டி வீட்டில்தான் வளர்ந்தேன்.

அம்மா இறந்து ஒரு மாதம் ஆகியிருந்த நேரத்தில் பால்க்காரம்மா என்று அழைக்கப்படும் என் பாட்டியின் தோழி ஒருவர் என் பாட்டியை மூளைச்சலவை செய்ய ஆரம்பித்தார். இந்துச்சாமியைக் கும்பிட்டதாலதான் எங்க பாட்டிக்கு இப்படி ஒரு நிலைமை என்றும்  கர்த்தரை   நம்பியிருந்தால் இப்படி நடந்திருக்காது என்றும் தொடர்ந்து சொல்லி வந்தார். இயல்பாகவே இளகிய மனதுடைய என் பாட்டியும் இனிமேலும் இதுமாதிரி துன்பம் வந்துவிடக்கூடாது என்று எண்ணி வேதத்தில் இனைந்து விட்டார். சமயம் கிடைக்கும்போதெல்லாம் என்னையும் சேரச்சொல்லி நச்சரித்துக்கொண்டே இருப்பார்.

சில வருடங்களுக்குப் பின் அந்த பால்க்காரம்மாவின் திருமணமாகாத ஒரே மகன் நூறாண்டுகளுக்கு ஒருமுறை எங்கள் ஊர் ஆற்றில் வரும் வெள்ளத்தில் அடித்துச் செல்லப்பட்டு இறந்துவிட்டார். 

இவ்வளவு நாளும் என் பாட்டி என்னை வற்புறுத்திய போதெல்லாம் பதில் சொல்லாமல் எஸ்கேப் ஆகிவிடுவேன். இப்பொழுது என் பாட்டிக்கு சொல்ல நல்ல பதில் கிடைத்துவிட்டது. என் பாட்டி இட்லிக்கு போடும் போதெல்லாம் நான்தான் ஆட்டு உரலில் மாவு ஆட்டிக்கொடுப்பேன். என் பாட்டி மாவை தள்ளி விடுவார்கள். ஒரு நாள் அப்படி ஆட்டிக்கொண்டிருக்கும்போது

"டேய் விச... கர்ததர நம்புடா."

"வேண்டாம் வேண்டாம். நான் இந்துச்சாமியையே கும்பிட்டுக்கறேன்.."

"இந்துச்சாமிதான  உங்க அம்மாவ நம்மகிட்டருந்து பறிச்சிருச்சி. கர்த்தர்தாண்டா  உண்மையான கடவுள்.

"ம்ம்ம் அப்படின்னு யார் சொன்னா?"

"பால்க்காரம்மாதான் சொல்லுச்சி"

"அப்படின்னா பால்க்காரம்மாவோட மகன ஆத்து வெள்ளம் அடிச்சுட்டு போகும்போது அவர ஏன் கர்த்தர் காப்பாத்தல?

"அவர கர்த்தர் அழைச்சுக்கிட்டாரு."

"கர்த்தர் அழைச்சுகிட்டா அது சரி. நம்ம சாமி அழைச்சுக்கிட்டா அது தப்பா?"

அன்றிலிருந்து என் பாட்டி என்னை மதம் மாற்ற முயற்சிப்பதில்லை. என்ன காரணமோ தெரியவில்லை. கொஞ்ச நாளில் என் பாட்டி மறுபடியும் இந்துவாக மாறிவிட்டார்கள்.

அந்த பால்க்காரம்மாவின் டார்கெட்டில் (ஏ)மாற்றப்பட்டது என் அத்தையும் ஒருவர். என் அத்தையின் ஒரு பிரச்சினைக்கு காரணம் இந்துச்சாமிதான் என்று நம்பவைத்து அவர்களையும் கிறிஸ்தவராக மாற்றி விட்டார்கள். என்ன காரணத்துக்காக என் அத்தை மதம் மாறினார்களோ அது இருபது வருடங்கள் ஆகியும் இன்றுவரை நிறைவேறவே இல்லை. உண்மையை சொல்லப்போனால் முன்பிருந்ததை விட இப்பொழுது நிலைமை மோசமாகத்தான் உள்ளது. என் பாட்டி போலல்லாமல் என் அத்தை இன்னும் கிறிஸ்தவராகவே இருக்கிறார். அவர்கள் மதம் மாறியதால் நல்லது நடந்ததோ இல்லையோ குடும்பத்தினுள் நிறைய மதம் சம்பந்தப்பட்ட பிரச்சினைகளும் குழப்பங்களும் தான் தொடர்ந்துகொண்டிருக்கிறன. எல்லோரிடமும் பாசத்துடன் பழகிக்கொண்டிருந்த என் அத்தை இப்பொழுது எல்லோருக்கும் அந்நியமாகத் தெரிகிறார். அவர்களால் எங்களுடன் ஒட்டமுடியவில்லை. எங்களாலும் அவர்களுடன் ஒட்டமுடியவில்லை. 

மதம் மாற்றும் அன்பர்களுக்கு ஒரே ஒரு வேண்டுகோள். மாற்ற வேண்டும் என்று முடிவு பண்ணிவிட்டீர்கள் என்றால் ஒரு குடும்பம் முழுவதையும் மாற்றிவிடுங்கள். கர்த்தர் உங்களை இரட்சிப்பாராக!